Ο πρωταγωνιστής μας, ένα δυσαρεστημένο παλικάρι, τρέφει βαθιά δυσαρέσκεια για τον συγκάτοικό του.Αυτή η έχθρα πηγάζει από την τολμηρή πράξη των συγκατοίκων του να στηρίξουν τα πόδια του σε ένα κοινό τραπέζι.Αυτό που εκτυλίσσεται στη συνέχεια είναι ένας παράξενος συνδυασμός έντασης, πόθου και ανταπόδοσης.Ο ανταγωνιστής, αδιαφορώντας για τους συγκάτοικούς του που σιγοβράζουν οργή, επιδίδεται σε κάποια αυτοϊκανοποίηση, με τον ανδρισμό του να πάλλεται από αχόρταγη επιθυμία.Ο συγκάτοικος του, αρπάζοντας την ευκαιρία, αποφασίζει να εκδικηθεί την εκδίκησή του με τον πιο πρωτόγονο τρόπο.Ξεκίνησε μια συνεδρία, κάνει γρήγορα την αρχική συνεδρία του, ξεδιπλώνοντας γρήγορα σε παθιασμένους δισταγμούς. Ο συγκάτοικος, πλήρως ερεθισμένος πλέον, ξαπλώνει στον καναπέ, με τον συγκάτοικό του να βυθίζει ανυπόμονα το στόμα του στο παλλόμενο μέλος του.Ο συγκάτοικός του, με τη σειρά του, ανταποδίδει ανοίγοντας τα πόδια του, προσκαλώντας τον συγκάτοικο του να διεισδύσει στο σφιχτό πίσω μέρος του.Ο Συγκάτοικος, χωρίς δισταγμό, χώνει τον ανδρισμό του στους συγκάτοικους του προσκαλώντας στόμιο, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας παθιασμένης, γυμνής συνάντησης.Η σκηνή τελειώνει με τον συγκάτοικο που εξυπηρετεί επιδέξια τον ανδρισμού των συγκατοίκων του, η κοινή τους εχθρότητα μειώνεται τώρα σε μια μακρινή ανάμνηση.
